Miasto Como

Ostatnim miejscem, jakie zwiedziliśmy podczas naszego tegorocznego pobytu we Włoszech, jest miasto o takiej samej nazwie jak jezioro – Como. Miasto jest położone przy południowo-zachodniej odnodze jeziora, na samym jej końcu – podobnie jak Lecco przy odnodze wschodniej.

Tym co wyróżnia Como spośród innych nadbrzeżnych miast jest duża marina. Spacerując brzegiem jeziora cały czas mijamy zacumowane tam łodzie, jachty i motorówki, które ładnie komponują się z kolorem wody oraz zalesionych wzgórz w tle.

Biały budynek widoczny na ostatnim zdjęciu to mauzoleum Alessandro Volta, znanego fizyka urodzonego właśnie w Como. Słynny wynalazca jest w Como wszechobecny – spacerując po mieście spotkaliśmy wiele obiektów jemu poświęconych.

Niedaleko mauzoleum znajduje się ładnie zagospodarowany dość długi pomost, z charakterystyczną rzeźbą na końcu. Jak się okazało, nowoczesna rzeźba, zadedykowana oczywiście A. Volcie, została zaprojektowana przez… Polaka! Poniżej zdjęcie rzeźby oraz naszego odbicia w niej:)

Pomost to idealne miejsce na zrobienie kilku fajnych zdjęć. Mamy tam widok na jezioro, otaczające je wzgórza z imponującymi willami, wszelkie przepływające tam statki, promy, a nawet wodoloty, a także na miasto.

Linia brzegowa w Como jest naprawdę długa, więc można do woli spacerować nad wodą i napawać się widokami. Na poniższym zdjęciu widać również kolejkę, którą można wjechać do miasteczka na górze – ale o tym w dalszej części wpisu.

Zwiedzanie samego miasteczka nie zajmuje dużo czasu. Warto pospacerować zadbanymi uliczkami, zobaczyć gotycką katedrę z okazałą kopułą, romański kościół Sant’Abbondio, pomnik Alessandro Volta, wypić aromatyczne cappuccino oraz zjeść to, co we Włoszech najlepsze – lody pistacjowe oraz pizzę. Tak dobrą, że na zdjęcie załapał się tylko ostatni kawałek;)

Przy górnej stacji kolejki znajduje się kilka straganików, lecz cel naszej wyprawy, czyli latarnia Alessandro Volta, znajduje się w odległości około 30 minut spacerkiem… pod górę. Zmęczeni dotarliśmy na miejsce (upał dawał się we znaki), szybki zakup biletów (€2,00/os.) i zostało do pokonania już tylko kilka schodów na szczyt latarni.

Ze szczytu rozpościerały się piękne widoki  – to dla nich się tam wspinaliśmy! A ponieważ było to już późnym popołudniem i upał był niesamowity to na zdjęciach widać, co się działo z przejrzystością powietrza nad wodą – wszystko jest jakby za mgłą. Mimo to było pięknie! Nasze ostatnie spojrzenie na jezioro Como.

Jeden z upalnych dni spędzonych w Lecco przeznaczyliśmy na wyprawę w pobliskie góry. Ponieważ nie mieliśmy ze sobą odpowiedniego obuwia górskiego, a temperatura w cieniu przekraczała 30 stopni, nie porywaliśmy się na całodniową wspinaczkę na szczyty Alp Bergamskich. Zamiast tego jako cel naszej wycieczki obraliśmy górę Piani d’Erna, na którą można wjechać kolejką linową.

Stację górną kolejki linowej widać na poniższym zdjęciu – zrobionym w Lecco, przy brzegu jeziora Como.

Od razu po wyjściu z kolejki naszym oczom ukazały się piękne widoki. Z góry roztacza się przecudny widok na południową część jeziora Como wraz z otaczającymi je szczytami Alp Bergamskich oraz zabudowania – jak się okazuje całkiem dużego – Lecco. Patrząc w prawą stronę można było podziwiać szczyty Alp – między innymi pokrytych śniegiem czterotysięczników. Widoki robiły wrażenie – nic dziwnego, że narobiliśmy mnóstwo zdjęć 😀

Piani d’Erna wygląda na miejsce rekreacji nie tylko dla turystów odwiedzających region jeziora Como, ale również dla mieszkańców Lecco i okolic. Na szczycie było mnóstwo ludzi, którzy spacerowali, opalali się, piknikowali, grali w piłkę. Wiele osób wjeżdżało na górę z kocami, leżakami czy własnym prowiantem. Jest tam kilka restauracji, sklepików, plac zabaw, boisko, czy też tor tubingowy. Teren jest jednak tak rozległy, że każdy znajdzie przestrzeń dla siebie.

Nas najbardziej interesowały widoki z góry i spacer po okolicy. Po wyjściu ze stacji kolejki można się udać w dwóch kierunkach. Jeśli pójdziemy w prawo, po kilku minutach dotrzemy na główny punkt widokowy. Znajduje się tam krzyż, przy którym widać zakończenie jednego ze szlaków prowadzących na szczyt – jest to via ferrata, czyli trasa dla osób ze specjalistycznym sprzętem wspinaczkowym wyposażona w łańcuchy, drabinki czy mosty. Na poniższych zdjęciach można dostrzec wspinających się via ferratą turystów.

Z tego miejsca można rozkoszować się kolejną dawką pięknych widoków, zarówno na jezioro, jak i na góry, a także po przeciwnej stronie na słynny masyw górski Resegone (widoczny na ostatnim zdjęciu).

Idąc w lewo od stacji kolejki linowej można wejść na ścieżkę przyrodniczą (Sentiero Natura) o długości ponad 6km. Mniej więcej połowa tej trasy wiedzie przez lasy i jest, szczerze powiedziawszy, mało ciekawa. Brak jakichkolwiek widoków, jedynie co jakiś czas tablice z informacjami o występujących tam gatunkach drzew, krzewów, zwierząt, przekroju gleby itp. Na szczęście po pewnym czasie wychodzimy na otwartą przestrzeń i ta część trasy jest o wiele bardziej atrakcyjna. Oczywiście z powodu szczytów górskich, które można podziwiać idąc przez górską łąkę.

A na koniec jeszcze selfie z masywem Resegone oraz spalonymi ramionami 🙂 

Oraz widok podczas zjazdu wagonikiem.

Zamek Vezio

Po przyjemnym spacerze pięknym nadbrzeżem oraz urokliwymi uliczkami Varenny udaliśmy się na zwiedzanie zamku. Zamek Vezio (Castello di Vezio), a właściwie fragmenty zamku, znajdują się na samym szczycie wzgórza górującego nad miastem. Na poniższym zdjęciu, które zrobiliśmy płynąc z Menaggio do Varenny, można dostrzec zamkową basztę.

JAK DOJŚĆ DO ZAMKU VEZIO?

Do zamku prowadzą dwie drogi – jedna z nich rozpoczyna się w pobliżu przystani promowej, niedaleko stacji kolejowej, druga natomiast znajduje się po przeciwnej stronie wzgórza i wiedzie przy znanych willach – Villi Cipressi oraz Villi Monastero. Z racji tego, że znajdowaliśmy się w centrum miasteczka, niedaleko kościoła św. Jerzego, bliżej było nam do tej drugiej trasy. Wejście na górę nie jest ani szczególnie długie (ok. 30 minut), ani trudne, lecz biorąc pod uwagę niemiłosierny upał i fakt, że większość trasy przebiega drogą asfaltową bez szansy na odrobinę cienia, na miejsce dotarliśmy lekko zmęczeni. Warto dodać, że ostatni odcinek naszej drogi okazał się wąską ścieżką prowadząca przez prywatne ogrody, w których rosły między innymi drzewa oliwne, momentami tak zarośniętą, że można było zwątpić, czy to właściwy kierunek. Zwłaszcza, że towarzyszyły nam jedynie wygrzewające się w słońcu jaszczurki. Dobrze, że drogę umilały nam od czasu do czasu takie widoki: 

W końcu dotarliśmy do celu, droga była jednak właściwa! Pierwszą rzeczą jaką zrobiliśmy na górze był zakup dwóch butelek przyjemnie zimnej wody:) Po chwili odpoczynku i zakupie biletów weszliśmy na teren zamku.

ZAMEK VEZIO – CO ZOBACZYMY NA TERENACH PRZYZAMKOWYCH?

Na terenach zamkowych przywitała nas… sowa. A dokładnie puchacz wirginijski o imieniu Artù. Gatunek pochodzi z Ameryki i uchodzi za jeden z najbardziej okazałych gatunków ptaków na świecie. Na miejscu dowiedzieliśmy się, że zamek słynie z sokolnictwa – sztuki tresury ptaków drapieżnych. Niestety nie załapaliśmy się na pokaz tresury, nie mogliśmy też zobaczyć ptaków. Byliśmy około godziny 17.00, a ptaki znajdują się w ogrodzie od rana do czasu pokazu.

 Kolejną ciekawostką na terenach zamkowych była roślinność. Ze względu na szczególny klimat panujący na tych terenach występuje tam zarówno roślinność kontynentalna, alpejska, jak i śródziemnomorska. Można było zobaczyć między innymi kasztanowce, leszczyny, sosny, modrzewie, ale też drzewa oliwne, agawy, rozmaryn czy palmy. Jednym z okazów był też… koper;)

Jak informuje nas ulotka, duchy na zamku Vezio powstają z białej kredy. Wykonywane są każdego roku w porze letniej dzięki uprzejmości turystów chętnych pozować przez kilka chwil. Sylwetki turystów są owijane gazą i pokrywane zaprawą kredową, która po dwudziestu minutach zastyga. „Duchy” pozostają na zamku przez cały sezon, aż do zimy, kiedy to są niszczone przez śnieg.

PIĘKNE WIDOKI Z ZAMKU VEZIO

Najbardziej okazałą częścią zamku jest znajdująca się w centralnym punkcie baszta. Koniecznie trzeba wejść na jej szczyt, aby podziwiać zapierające dech w piersiach widoki. Ze szczytu rozpościera się fantastyczna panorama jeziora Como. Zobaczcie sami!